Zakażenie gronkowcem (innym niż MRSA)
Zakażenie gronkowcem jest powodowane przez bakterie. Bakterie te nazywają się Staphylococcus aureus. Są to często występujące bakterie. Gronkowiec bytuje w nosie i na skórze większości zdrowych osób dorosłych. Zwykle nie powodują chorób. Jeśli jednak nastąpi uszkodzenie skóry, bakterie mogą wniknąć do organizmu, powodując zakażenie. Może to spowodować wiele problemów. Może dojść do łagodnego zakażenia skóry. Bakterie mogą również wywołać ciężkie zakażenie skóry, tkanek głębokich, płuc, kości oraz krwi.
Zakażenie gronkowcem często ustępuje z czasem. Lub można je łatwo leczyć antybiotykami. Jednak niektóre rodzaje gronkowca są oporne na pewne antybiotyki i trudniej je leczyć. W tym artykule informujemy o zakażeniach gronkowcem i sposobach zapobiegania im.
Jak roznosi się gronkowiec?
 |
Ze względu na bytowanie bakterii gronkowca w nosie, wykwity skórne pojawiają się zwykle w pobliżu nosa lub ust albo w obu tych miejscach. |
Gronkowiec przenosi się przez kontakt ze skórą osoby zakażonej. Można zarazić się też przez kontakt z zanieczyszczonymi przedmiotami. Są to:
-
Wspólne ręczniki
-
Sprzęty domowe
-
Sprzęt sportowy
Kto jest zagrożony gronkowcem?
Zakażenie gronkowcem może wystąpić u każdego. Istnieją czynniki ryzyka, które zwiększają prawdopodobieństwo zakażenia. Są to:
-
Zamieszkiwanie lub bliski kontakt z osobą zakażoną gronkowcem
-
Otwarte rany
-
Skaleczenie lub inne uszkodzenie skóry
-
Uprawianie sportów kontaktowych lub wspólne korzystanie z ręczników bądź sprzętu sportowego
-
Aktualny lub niedawny pobyt w szpitalu lub domu opieki
-
Zabieg chirurgiczny lub leczenie rany
-
Założona sonda lub cewnik
-
Dializy nerek
-
Osłabiony układ odpornościowy lub ciężka choroba
-
Wstrzykiwanie narkotyków
Jakie problemy może powodować zakażenie gronkowcem?
Zakażenie gronkowcem często rozpoczyna się na skórze. Mogą to być niewielkie czerwone zgrubienia. Mogą one przypominać pryszcz lub ukąszenie pająka. Z takich owrzodzeń mogą powstać ropnie (zmiany wypełnione ropą). Gronkowiec może przedostać się w głąb organizmu. Mogą powodować dowolne z następujących objawów:
-
Zapalenie kości i szpiku (osteomyelitis), mięśni i innych tkanek
-
Zapalenie płuc (pneumonia)
-
Zakażenie rany pooperacyjnej
-
Zakażenie krwi (bakteriemia)
-
Zapalenie wsierdzia i zastawek serca (endocarditis)
-
Chorobę wywołaną toksynami wytwarzanymi przez gronkowca (zespół wstrząsu toksycznego)
-
Pęcherze i złuszczanie naskórka (choroba Rittera)
Jak diagnozuje się zakażenie gronkowcem?
Lekarz często potrafi postawić diagnozę zakażenia gronkowcem na podstawie wyglądu zmienionego miejsca. Do badania można pobrać także próbkę płynu sączącego się z rany. Próbka jest wysyłana do laboratorium w celu wykonania posiewu. W przypadku cięższych zakażeń może być konieczne przeprowadzenie kolejnych badań. Do badania można pobrać także próbkę moczu, wydzieliny (plwociny) z płuc lub wykonać biopsję zakażonej tkanki. Próbki są wysyłana do laboratorium i badane pod kątem obecności gronkowca.
Jak leczy się zakażenie gronkowcem?
Lekkie zakażenia skóry leczone są poprzez namaczanie w ciepłej wodzie i podstawową higienę rany, w tym między innymi poprzez zakładanie opatrunku. Jeśli zakażenie jest cięższe, lekarz może przepisać antybiotyk. Może on mieć formę tabletek do połknięcia. Istnieją także maści do aplikacji na skórę. W przypadku bardzo ciężkich zakażeń lekarz może wprowadzić silniejszy antybiotyk podawany dożylnie. Jeśli na skórze wytworzył się ropień, lekarz może zdecydować o wykonaniu drenażu.
Jak zapobiegać zakażeniu gronkowcem?
Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się zakażeń:
-
Utrzymuj rany i zadrapania w czystości, a także zakrywaj je, aż do wyleczenia.
-
Unikaj kontaktu z ranami i opatrunkami innych osób.
-
Nie korzystaj wspólnie z ręczników, maszynek do golenia, ubrań czy też sprzętu sportowego.
-
Pamiętaj o higienie rąk. Zawsze myj ręce:
-
Przed i po jedzeniu
-
Przed i po zajmowaniu się osobą, która wymiotuje lub ma biegunkę
-
Przed i po pielęgnacji rany na skórze
-
Po skorzystaniu z toalety, zmianie pieluchy, dotknięciu zwierzęcia lub odchodów zwierzęcych, wydmuchaniu nosa, kichaniu lub kaszlu
Jak prawidłowo myć ręce:
-
Używaj mydła i czystej, bieżącej wody. Wytwórz pianę.
-
Umyj dokładnie dłonie, pamiętając o przestrzeniach pod paznokciami, przestrzeniach między palcami i nadgarstkach.
-
Myj ręce przez przynajmniej 20 sekund. Nie wystarczy lekko potrzeć. Konieczne jest porządne wyszorowanie dłoni.
-
Dokładnie spłucz ręce pod czystą, bieżącą wodą.
-
Dokładnie osusz dłonie. Zakręć kurek i otwórz drzwi przez ręcznik papierowy.
Wskazówki dotyczące stosowania żelu do rąk na bazie alkoholu (kiedy nie ma możliwości użycia wody z mydłem):
-
Używaj środka do dezynfekcji rąk zawierającego przynajmniej 60% alkoholu.
-
Użyj na tyle dużo żelu, aby całkowicie namoczyć nim dłonie.
-
Żwawo pocieraj jedną dłoń o drugą. Oczyść wierzchnią i wewnętrzną część dłoni, przestrzenie między palcami i nadgarstki.
-
Pocieraj, aż żel wchłonie się w skórę, a dłonie będą suche. Proces trwa około 20 sekund.
Prawidłowe przyjmowanie antybiotyków
Być może określenie MRSA jest Ci znane. Jest to gronkowiec złocisty oporny na metycylinę. Jest to gatunek gronkowca, który jest obecnie niewrażliwy (oporny) na wiele antybiotyków, które wcześniej go zabijały. To oznacza, że nie można wyleczyć go niektórymi antybiotykami (na przykład metycyliną), które działają w przypadku innych gronkowców. Jednak inne antybiotyki mogą na niego działać.
Oporne bakterie mogą być przenoszone pomiędzy ludźmi. Mogą również wytworzyć oporność w wyniku przepisania niewłaściwych antybiotyków lub jeśli są one nieprawidłowo zażywane. Jest to sytuacja, kiedy antybiotyki:
-
Są przyjmowane dłużej niż jest to potrzebne
-
Nie są przyjmowane wystarczająco długo
-
Są przyjmowane, kiedy nie jest to potrzebne
Oto dlaczego:
-
Lekarz może nie przepisać antybiotyków, jeśli nie ma pewności, że ich potrzebujesz.
-
Dlatego też musisz przyjmować antybiotyki ściśle według wskazań lekarza.
-
Nie należy pomijać dawek.
-
Należy przyjąć całe leczenie, nawet jeśli poczujesz się lepiej.